μεδέων

μεδέων, οντος, ὁ, ([etym.] μέδω) participial Subst.,

A guardian, ruler, Hom. (only in Il.), always of Zeus, as connected with special places, Ἴδηθεν μεδέων ruling from Ida, Il.3.276, etc.;

Δωδώνης μ. 16.234

; also Κυλλήνης μ., of Hermes, h.Merc.2;

Πάν, Ἀρκαδίας μ. Pi.Fr.95

;

Ἀπόλλων Τελμεσσοῦ μ. SIG1044.8

(Halic., iv/iii B. C.); τῷ μεδεῦντι Νείλεω δήμου (i. e. Apollo) Call.Fr.95; δελφίνων μ., of Poseidon, Ar.Eq.560 (lyr.);

σοὶ τῷ πάντων μ. E.Fr.912.1

(anap.): c. dat. loci, Pi.O.7.88;

μ. καὶ χθονὶ καὶ πελάγει AP6.30

(Maced.): generally, ruler,

ἡμετέρῳ μεδέοντι Call.Jov.86

.

2 fem. μεδέουσα, guardian goddess, of Aphrodite,

Σαλαμῖνος μεδέουσα h.Hom.10.4

; of Mnemosyne,

Ἐλευθῆρος μεδέουσα Hes.Th.54

; of Pallas, τῆς ἱερωτάτης μεδέουσα χώρας ([place name] Attica) Ar.Eq.585 (lyr.), cf. 763; νεὼς Ἀθηναίας τῆς Ἀθηνῶν μεδεούσης prob. in IG12(1).977.10 (Carpathos, iv B. C.), cf. Supp.Epigr.1.375,376 ([place name] Samos), 3.3.5 ([place name] Athens), Plu.Them.10: generally, [

Ἑλένη] μ. θαλάσσης E.Or.1690

(anap.);

τόξων μ. Ἄρτεμιν Id.Hipp.167

(lyr.). —[dialect] Aeol. participial form μέδεις (as if from μέδημι), Alc.5 (wrongly expld. as [ per.] 2sg. ind. by Apion ap.A.D.Synt.92.7); other forms in late poets,

μεδέουσι Q.S.5.525

;

μεδέεις Epigr.Gr.975

;

μεδέοιεν IG14.1363.10

.